Stanisława Maria Celińska-Mrowiec, urodzona 29 kwietnia 1947 roku w Warszawie, jest wybitną polską aktorką i wokalistką, której talent został doceniony zarówno przez krytyków, jak i publiczność. Na przestrzeni swojej kariery zdobyła wiele prestiżowych nagród, w tym dwukrotnie Polską Nagrodę Filmową Orły w kategorii najlepsza drugoplanowa rola kobieca. Pierwszy raz uhonorowano ją tym wyróżnieniem w 2001 roku za rolę w filmie *Pieniądze to nie wszystko*, reżyserowanym przez Juliusza Machulskiego. Kolejną statuetkę otrzymała w 2010 roku za swoją kreację w dramacie *Joanna*, wyreżyserowanym przez Feliksa Falka.
Stanisława Celińska jest artystką o wszechstronnych zdolnościach, która od wielu lat cieszy się uznaniem w polskim świecie artystycznym. Jej dorobek aktorski obejmuje zarówno występy teatralne, jak i filmowe, a także liczne produkcje telewizyjne. Równocześnie rozwija swoją karierę wokalną, wydając kilka albumów, które zdobyły serca słuchaczy. Celińska słynie nie tylko z wyjątkowej umiejętności kreowania postaci, ale także z głębokiego, emocjonalnego przekazu swoich ról, co sprawia, że jej praca artystyczna pozostaje w pamięci odbiorców na długo.
Spis treści:
Stanisława Celińska – kim jest?
Stanisława Celińska to wybitna polska aktorka, urodzona 29 kwietnia 1947 roku w Warszawie. Jest absolwentką wydziału aktorskiego warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, gdzie studiowała pod opieką Ryszardy Hanin. Swoją karierę sceniczną rozpoczęła jeszcze przed ukończeniem studiów, debiutując w sztuce Aleksandra Fredry „Wielki człowiek do małych interesów”, reżyserowanej przez Jerzego Kreczmara. Premiera miała miejsce 21 grudnia 1968 roku w warszawskim Teatrze Współczesnym, z którym Celińska związała się na kolejne lata, zostając zaangażowaną przez znanego reżysera Erwina Axera.
Po ukończeniu studiów w 1969 roku, kariera filmowa Celińskiej szybko nabrała tempa. Została zauważona przez Andrzeja Wajdę, który obsadził ją w roli Niny w filmie „Krajobraz po bitwie” z 1970 roku. W tym przejmującym obrazie, Celińska zagrała Żydówkę, skazaną na samotną tułaczkę po stracie bliskich. Jej partnerem na ekranie był Daniel Olbrychski. Film zdobył uznanie na Festiwalu Filmowym w Cannes, a rola Niny przyniosła Celińskiej świetne recenzje, które podkreślały jej zdolność do ukazania złożoności postaci. Nina była postacią niejednoznaczną – agresywną, ale jednocześnie delikatną, zamkniętą w sobie, lecz pragnącą szczerego kontaktu z innymi ludźmi.
W latach 1969-1974 Celińska występowała na deskach Teatru Współczesnego w Warszawie, gdzie stworzyła wiele znakomitych ról. W sztuce „Matka” Stanisława Ignacego Witkiewicza, reżyserowanej przez Erwina Axera, wcieliła się w postać Zofii Plejtus, grając u boku takich aktorów jak Halina Mikołajska, Barbara Krafftówna i Jan Englert. Jej kreacja spotkała się z dużym uznaniem, co zaowocowało kolejnymi wyzwaniami scenicznymi. Axer powierzył jej rolę Akuliny w „Potędze ciemności” Lwa Tołstoja, a Zygmunt Hübner zaangażował ją do roli tytułowej w „Samej Słodyczy” Ireneusza Iredyńskiego.
W ciągu swojej kariery teatralnej Celińska zagrała także w takich przedstawieniach jak „Zmierzch długiego dnia” Eugene’a O’Neilla oraz „Lir” Edwarda Bonada, w obu ponownie współpracując z Axerem i Hübnerem. Jej wszechstronność i talent sprawiły, że stała się jedną z najbardziej cenionych aktorek swojego pokolenia, zdolną do mistrzowskiego wykorzystania różnorodnych środków wyrazu aktorskiego.
Stanisława Celińska – wiek, wzrost, waga
Stanisława Celińska, wybitna polska aktorka, urodziła się 29 kwietnia 1947 roku, co oznacza, że obecnie ma 77 lat. W ciągu swojej długiej i bogatej kariery artystycznej zyskała uznanie nie tylko w Polsce, ale także poza jej granicami. Celińska jest znana z wyjątkowej charyzmy i talentu aktorskiego, co potwierdzają liczne nagrody i wyróżnienia, które zdobyła na przestrzeni lat.
Jej wzrost wynosi około 170 cm, co jest cechą charakterystyczną dla jej postaci zarówno na scenie, jak i w życiu codziennym. Dzięki temu jest łatwo rozpoznawalna i przyciąga uwagę widzów swoją prezencją oraz naturalnym wdziękiem.
Stanisława Celińska jest również znana ze swojego wyjątkowego głosu, który wykorzystuje w swojej działalności muzycznej. Artystka od lat zachwyca publiczność zarówno w teatrze, jak i na ekranie, a jej interpretacje piosenek pozostają w pamięci na długo po zakończeniu koncertów.
Obecnie, w wieku 77 lat, Celińska nadal aktywnie uczestniczy w życiu artystycznym, nieustannie inspirując kolejne pokolenia twórców i widzów swoją pasją i zaangażowaniem. Jej wkład w kulturę i sztukę polską jest nieoceniony.
Stanisława Celińska – życiorys i życie prywatne
Stanisława Maria Celińska-Mrowiec, urodzona 29 kwietnia 1947 roku w Warszawie, jest cenioną polską aktorką i wokalistką. Zdobyła dwie statuetki Orła za najlepsze drugoplanowe role kobiece w filmach „Pieniądze to nie wszystko” (2001) i „Joanna” (2010).
Jej przygoda z aktorstwem rozpoczęła się w dzieciństwie, gdy po raz pierwszy wystąpiła na scenie w wieku 7 lat, odgrywając dwie role w jasełkach – anioła i Heroda. Już w wieku 12 lat, zainspirowana książką o Helenie Modrzejewskiej, postanowiła zostać aktorką i zaczęła uczestniczyć w kółku teatralnym na Żoliborzu.
Debiutowała na scenie teatralnej w 1968 roku, a rok później ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie pod kierunkiem Ryszardy Hanin. Przez lata związana była z wieloma warszawskimi teatrami, m.in. Teatrem Współczesnym, Nowym, Dramatycznym, Studio i Kwadrat. Występowała także w Teatrze Nowym w Poznaniu oraz w Studenckim Teatrze Satyryków, gdzie brała udział w spektaklach i programach muzycznych.
Celińska jest także uznaną wokalistką, której występy na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej zawsze spotykały się z pozytywnymi recenzjami, głównie dzięki jej tubalnemu głosowi, charyzmie i umiejętnościom interpretacyjnym. W 1994 roku jej krótki, lecz efektowny występ z piosenką „Uśmiechnij się! Jutro będzie lepiej!” przeszedł do klasyki.
W 2009 roku artystka wydała singiel „Atramentowa rumba” w duecie z Los Locos. Kolejne albumy, takie jak „Nowa Warszawa” (2012), „Atramentowa…” (2015), „Atramentowa… Suplement” (2015) i „Świątecznie…” (2016), odniosły ogromny sukces, zdobywając statusy złotych i platynowych płyt. W 2018 roku ukazała się jej płyta „Malinowa…”, która także zdobyła uznanie, a w 2019 roku otrzymała Fryderyka w kategorii „Album Roku Muzyka Poetycka”.
Celińska brała udział w wielu ważnych koncertach, takich jak Koncert dla Niepodległej w 2018 roku, podczas którego wykonała utwory „Warszawo ma” oraz „Modlitwa o pokój”. W czerwcu 2019 roku, z okazji 40. rocznicy pielgrzymki Jana Pawła II do Polski, zaśpiewała „Inwokację” Adama Mickiewicza. Jej występ na 57. Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu w 2020 roku, gdzie otrzymała nagrodę publiczności za utwór „Niech minie złość”, został entuzjastycznie przyjęty.
Prywatnie Stanisława Celińska była żoną aktora Andrzeja Mrowca, z którym ma dwoje dzieci: córkę Aleksandrę i syna Mikołaja. Artystka otwarcie mówi o swojej walce z alkoholizmem, z którym definitywnie zerwała w lipcu 1988 roku, mając 41 lat.
Jej dorobek artystyczny to również liczne role teatralne, takie jak „Udając ofiarę” w Teatrze Współczesnym w Warszawie, „Anioły w Ameryce” czy „Proces” w reżyserii Macieja Englerta. Współpracowała z Krzysztofem Warlikowskim, występując m.in. w spektaklach „(A)pollonia”, „Koniec” i „Opowieści afrykańskie według Szekspira”. Jej rola w „Kabarecie warszawskim” także została doceniona przez krytyków.
Stanisława Celińska otrzymała wiele nagród, w tym m.in. Nagrodę im. Cypriana Kamila Norwida, Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” oraz Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski. W 2023 roku została laureatką Nagrody im. Ireny Solskiej.
Artystka pozostaje jedną z najbardziej wszechstronnych i cenionych postaci polskiej sceny artystycznej, której twórczość na zawsze wpisała się w kanon polskiej kultury.
Stanisława Celińska – wykształcenie
W wieku dwunastu lat Stanisława Celińska poczuła inspirację po lekturze książki o słynnej aktorce Helenie Modrzejewskiej, co zadecydowało o jej przyszłej karierze. Postanowiła wtedy, że zostanie aktorką, i zapisała się do kółka teatralnego działającego na terenie ogródka jordanowskiego na Żoliborzu.
Jej teatralny debiut nastąpił w 1968 roku, a już rok później ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie, gdzie kształciła się pod opieką wybitnej aktorki i pedagog, Ryszardy Hanin. Po uzyskaniu dyplomu rozpoczęła intensywną działalność sceniczną, występując w wielu prestiżowych teatrach warszawskich, takich jak Teatr Współczesny, w którym pracowała w latach 1969–1974, 1981–1983 oraz 2006–2011. Jej kariera obejmowała również występy w Teatrze Nowym (1983–1988), Dramatycznym (1989–1990), Studio (1995–2003) oraz w Teatrze Kwadrat. W latach 1990–1991 była związana z Teatrem Nowym w Poznaniu.
Celińska nie ograniczała się jedynie do teatru, biorąc udział w programach muzycznych oraz spektaklach Studenckiego Teatru Satyryków. W latach 2011–2015 związana była z Nowym Teatrem w Warszawie, gdzie grała w przedstawieniach reżyserowanych przez Krzysztofa Warlikowskiego. Jej bogate wykształcenie i szerokie doświadczenie sceniczne uczyniły ją jedną z najważniejszych postaci polskiego teatru.
Stanisława Celińska – skąd pochodzi?
Stanisława Celińska, urodzona 29 kwietnia 1947 roku, pochodzi z Warszawy. Jest jedną z najbardziej cenionych polskich aktorek. Ukończyła wydział aktorski Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie, gdzie kształciła się pod kierunkiem Ryszardy Hanin. Jej kariera aktorska rozpoczęła się jeszcze przed uzyskaniem dyplomu, gdy zadebiutowała w sztuce Aleksandra Fredry „Wielki człowiek do małych interesów” w reżyserii Jerzego Kreczmara. Spektakl miał premierę w 1968 roku w Teatrze Współczesnym w Warszawie, z którym Celińska związała się na kilka lat.
Po ukończeniu studiów w 1969 roku, Stanisława Celińska szybko zaczęła robić karierę filmową. Andrzej Wajda dostrzegł jej talent i powierzył jej rolę Niny w filmie „Krajobraz po bitwie” z 1970 roku. Rola ta przyniosła jej międzynarodowe uznanie, szczególnie po sukcesie filmu na Festiwalu Filmowym w Cannes.
W latach 1969-1974 Celińska grała na deskach Teatru Współczesnego w Warszawie, tworząc pamiętne kreacje w sztukach takich jak „Matka” Witkiewicza, „Potęga ciemności” Tołstoja czy „Zmierzch długiego dnia” O’Neilla. Dzięki wszechstronnemu talentowi zyskała reputację jednej z najwybitniejszych aktorek swojego pokolenia.
Stanisława Celińska – rodzice, rodzeństwo
Stanisława Celińska, jedna z najwybitniejszych polskich aktorek, urodziła się 29 kwietnia 1947 roku, co oznacza, że obecnie ma 77 lat. Jej bogata kariera artystyczna obejmuje liczne role w filmach, serialach telewizyjnych oraz teatrze, a także działalność muzyczną, którą zdobyła serca wielu Polaków. Stanisława Celińska jest postacią niezwykle cenioną za swój talent, charyzmę oraz umiejętność wcielania się w różnorodne role.
Aktorka mierzy około 170 cm wzrostu, co czyni ją osobą o średniej posturze, ale jednocześnie o dużej sile scenicznej. Jej obecność na scenie czy ekranie zawsze przyciąga uwagę, a charakterystyczny głos dodaje jej występom wyjątkowego wyrazu.
Niewiele jednak wiadomo na temat jej rodziny, w tym rodziców oraz ewentualnego rodzeństwa. Informacje te pozostają nieznane, co sprawia, że wizerunek Stanisławy Celińskiej koncentruje się głównie na jej osiągnięciach artystycznych i zawodowych. Aktorka, pomimo swojej popularności, utrzymuje swoje życie prywatne w sferze prywatności, co dodaje jej postaci pewnej tajemniczości.
Celińska od lat inspiruje kolejne pokolenia aktorów i artystów, będąc wzorem do naśladowania nie tylko ze względu na swoje umiejętności, ale także zaangażowanie w sztukę i kulturę. Jej dorobek artystyczny, na który składają się zarówno wybitne role filmowe, jak i koncerty, stanowi nieoceniony wkład w polską kulturę. Mimo braku informacji o jej najbliższej rodzinie, Stanisława Celińska pozostaje jedną z najważniejszych postaci współczesnej sceny artystycznej w Polsce.
Stanisława Celińska – mąż, dzieci
Stanisława Celińska była żoną aktora Andrzeja Mrowca, z którym doczekała się dwojga dzieci: córki Aleksandry i syna Mikołaja. Artystka otwarcie mówiła o swoim zmaganiu z alkoholizmem, co było istotnym elementem jej życia. Wspominała, że walka z nałogiem była trudnym, ale koniecznym krokiem, który podjęła w trosce o siebie i swoją rodzinę. Przełomowy moment w jej życiu nastąpił w lipcu 1988 roku, kiedy to, mając 41 lat, zdecydowała się definitywnie zerwać z nałogiem i całkowicie odstawić alkohol.
Ta decyzja była nie tylko kluczowa dla jej zdrowia, ale także dla kariery artystycznej, której poświęciła się z jeszcze większym zaangażowaniem. Celińska podkreślała, że wsparcie najbliższych, zwłaszcza dzieci, było dla niej ogromnie ważne w tym trudnym czasie. Choć życie prywatne artystki było pełne wyzwań, udało jej się pokonać te trudności i odnieść sukces zarówno zawodowo, jak i osobiście.
Relacja z dziećmi, Aleksandrą i Mikołajem, była dla niej bardzo ważna, a ich wsparcie miało kluczowe znaczenie w trudnych momentach. W wywiadach wielokrotnie mówiła o tym, jak istotne jest dla niej utrzymanie bliskich więzi rodzinnych, a jej doświadczenia życiowe i walka z nałogiem wpłynęły na głęboką refleksję nad wartością rodziny.
Celińska często dzieliła się swoimi przeżyciami publicznie, co przyniosło jej szacunek i uznanie nie tylko jako aktorki i wokalistki, ale także jako osoby, która otwarcie mówi o swoich słabościach i triumfach nad nimi. Jej szczerość i odwaga w podejmowaniu trudnych tematów uczyniły ją inspiracją dla wielu ludzi.
Stanisława Celińska – gdzie mieszka?
Stanisława Celińska, wybitna polska aktorka, która zdobyła uznanie nie tylko swoim talentem, ale także niepowtarzalną charyzmą, w ostatnich latach postanowiła zmienić swoje życie. Zamiast dalszego przebywania w centrum uwagi, wybrała spokojniejsze życie, z dala od miejskiego zgiełku. Decyzja ta zaowocowała przenosinami do malowniczego domu na wsi, położonego niedaleko Warszawy.
Wiejski klimat i bliskość natury okazały się dla niej idealnym miejscem na odpoczynek i wyciszenie. Dom, który wybrała, otoczony jest pięknym ogrodem, który stał się dla niej nie tylko miejscem relaksu, ale także inspiracją do dalszej twórczości. Z dala od blasku fleszy i zgiełku wielkiego miasta, Celińska znalazła swoje miejsce na ziemi, gdzie może żyć w harmonii z przyrodą i cieszyć się spokojem, którego brakowało jej w miejskim życiu.
Przenosiny na wieś były przemyślaną decyzją, która pozwoliła jej na regenerację sił i na nowo odkrycie prostych radości życia. Choć nadal jest aktywna zawodowo, to właśnie na wsi, w swoim sielskim domu, odnalazła prawdziwą równowagę między pracą a odpoczynkiem.
Stanisława Celińska zamieszkała więc na wsi pod Warszawą, w miejscu, które zapewnia jej zarówno bliskość natury, jak i odpowiedni dystans od zgiełku stolicy, umożliwiając jej pełniejsze cieszenie się życiem.